A cara amable do Nadal

> Manuel N. Fiuza 

Nesta sociedade hipócrita e superficial, nace levemente un sentimento de solidariedade, encuberta de culpa, nas datas que arredondan o Nadal. Non deixa de ser unha curiosidade máis de tantas estes comportamentos humanos que se fan na nosa contorna, pero son máis visibles, se cabe, porque ten maior repercusión sentimental nestas datas. Por moito que se queiran disfrazar esas arroutadas solidarias e eses acercamentos forzados entre persoas, que na realidade nunca pensaron de levar a cabo, nótanse moito e afean unha actitude que pretendía ser amable. Está claro que a hipocrisía levada ao extremo e situada nun momento adecuado, resulta máis apreciable e polo tanto menos crible que en calquera outra situación.

Forzar nosos comportamentos naturais é un xesto que se observa e sobresae moito, afeándonos a conducta que pretende ser amable cos demais. Non fagamos tributo das nosas fantasmadas solidarias nun tempo que non o merece, porque se entende que está para a harmonía e para o entendemento de uns con outros. Non deixa de ser ridículo acordarse da nosa familia ou dos nosos amigos e coñecidos soamente por Nadal, porque sendo así, sería mellor non acordarse.

Ninguén debería estar mendigando solidariedade nin amizade e tampouco contribuír a esa mendicidade. Todos deberíamos tender a un Nadal máis normal e comprensivo para que ninguén se sinta ofendido, tanto polo moito cariño coma polo pouco, pensemos que o Nadal é un tempo máis, pódese afear o exceso retórico de afectos innecesarios e esaxerados. Vivamos pois este Nadal dunha forma natural e espontánea, onde nos acerquemos cada vez máis ao “próximo” sen estorbar e, se pode ser, contribuíndo a unha mellor sintonía social. A cada persoa tamén se lle ve a súa categoría ou a súa miseria neste tempo de celebracións, festas sociais e familiares.

O galego, un reto para a cultura e a identidade

> Lorena Vázquez (veciña de Berredo- Agolada)

Un recente avance da enquisa realizada polo Instituto Galego de Estadística (IGE) o pasado ano, sinala unha importante redución do uso do galego na nosa comunidade, por primeira vez, nunha enquisa destas características o galego ten unha porcentaxe de falantes habituais inferior ao castelán. O galego, unha lingua que é testemuña de séculos de historia, enfróntase na actualidade a desafíos cada vez maiores no seu uso cotián. Segue a ser idioma cooficial xunto co castelán, aínda que a súa presenza na vida diaria cada vez vese máis limitada, sobre todo no público máis mozo onde tan só, o 16,9% dos rapaces entre 5 a 14 anos falan galego, segundo o avance do estudo.

Un dos principais factores que explican este acontecemento é o proceso de castelanización, o cal foi especialmente notorio nas áreas urbanas. O predominio de medios de comunicación en castelán, a globalización e a percepción de algúns de que o galego ten menos valor económico e social contribuíron a que moita xente nova utilice o castelán na súa interacción diaria.

Porén, o futuro do galego non está aínda firmado. A lingua galega, ten un importante papel na nosa cultura e aínda segue a ser símbolo de pertenza e identidade para moitos. Aínda que o panorama é preocupante, non todo está perdido. A clave para revitalizar o galego radica na educación, e no importante papel que xogan os medios de comunicación, ademais da súa implantación nos medios dixitais onde cada vez podemos ver máis creadores de contidos galegos, ou tamén coñecidos como “influencers”, publicar nas súas redes en galego e utilizar esa influencia promovendo a nosa lingua. É fundamental que as novas xeracións teñan referentes que utilicen o seu idioma, ademais de que a consideren unha ferramenta válida tanto para a vida persoal como profesional.

Polo tanto, o futuro do galego en Galicia, depende dun esforzo colectivo que implique ás institucións, aos medios e como non, aos propios habitantes. Só a través do compromiso na súa utilización, poderemos garantir a súa preservación e continuidade nas vindeiras xeracións. Por que, como ben dixo o noso querido Castelao: “Sé aínda somos galegos e por obra e gracia do idioma”.